درد و دل مامانی با عسلش

محمد گلم سلام

بعضی وقتا آدما حس می کنن به یکم آرامش نیاز دارن,بعضی وقتا حس میکنن شاید یه خورده شادی یا یه خورده تنوع تو زندیگیشون حالشون و عوض کنه ,گاهی حس میکنن عقربه های ساعت هرچی جلو میرن اونا بهشون نمی رسن و وقت کم میارن ,گاهی کلافه و سردر گمند و نمیدونن با مسائل زندگی چه طوری کنار بیان ,گاهی احساس میکنن انرزی کم میارن,بعضی وقتا حس میکنن اونقدر خسته اند که هیچی زندگیشون و عوض نمیکنه و گاهی تو لحظه لحظه زندگی حس میکنن دارن کم میارن

قرار بود تا جایی که بتونم از شیرینی های زندگیمون برات بنویسم ,قرار بود قشنگی های زندگی رو با هم به تصویر بکشیم,ولی پسرم گاهی اوقات سختی های زندگی پلی میشن برا رسیدن به قشنگییاش گاهی درد و دل یه مامان با فرزندش که هنوز نه متوجه سختیها و نه متوجه راحتییای زندگی میشه حتی این جوریشم آدمو سبک میکنه

محمدم, احساس میکنم دارم برات انرژی کم میارم,نمیخوام نا شکری کنم نه هرگز ,تو از همه بهتر میدونی برا رسیدن به این لحظات که تو رو کنارم داشته باشم چه قدر انتظار کشیدم و خدا رو روزی صد هزار مرتبه شکر میکنم که تو رو به من هدیه داده و از تنهایی در آوردم

ولی مامانی یه کم انرژی کم آورده ,نمیدونه چه کار کنه ؟احساس می کنم روم فشاره

آخه از صبح که پا میشی مدام نق و نوق میکنی و یه لحظه حتی یه لحظه اجازه نمیدی واسه خودم باشم حتی یه لحظه بشینم رو مبل کنارت, تا میبینی نشستم فوری میای و این قدر اشک میریزی که شیرت بدم

هنوز یه ربع نشده دوباره برمیگردی ,برا همین مامانی همش ترجیح میده دورادور ببیندت ,همش میرم تو آشپزخونه و سرم و یه جوری گرم میکنم ,یکم با اسباب بازیات بازی میکنی و دوباره نق و نوق همیشگی هرجا میرم این قدر پشت سرم گریه میکنی که ترجیح میدم بدون تو حتی از این اتاق به اون اتاق نرم ,دیدن برنامه های تلویزیون رو که به کل فراموش کردم از بس برات سی دی میذارم که سرگرم باشی,غذا که خوب نمیخوری باید بیارمت پای کامپیوتر و این قدر کارتن و کلیپ بذارم تا هر ١٠ دقیقه با هزار ترفند دهنتو باز کنی و یه لقمه میل کنی ,شیشیه شیرم که نمی خوری,میوه ام نمیخوری مدام بهم میچسبی یا شیرت بدم یا بغلت کنم ,همه کارای خونم میمونه نه میذاری ناهار درست حسابی بپزم نه شام ,شبا هم که ما شا ا... تا ٢ شب بیداری,یا ماشاله تو پر انرژی یا مامانی کم حوصله وکم انرژی وقتی میبینم همه کارام مونده اعصابم به هم میریزه ,سر میز ناهار یا شامم که نمیذاری نه من نه بابایی درست و حسابی و با آرامش شام بخوریم اگرم بهت توجه نکنیم اینقدر گریه میکنی که همسایه ها هم با خبر شن ,جدیدا این قدر که تند غذا میخورم میبینم اولین نفری که از سر میز پا میشه منم ,گاهی اوقاتم که اصلا مزه غذا هارو نمیفهمم,احساس میکنم خسته ام احساس میکنم کم آوردم ,نمیدونم چه کار کنم

اینا رو برات گفتم که یه خورده سبک شم یه خورده باهت در دل کنم ,همیشه هم نمیشه فقط از زیبایی ها نوشت گاهی اوقات سختی ها هم نوشتنش لازمه ,شاید چندین سال آینده که برگردم و بخونم یادم بیفته که بچه داری هم همش شیرینی نیست گاهی سختی هم داره

محمدم بازم میگم :خیلی دوست دارم برا مامانی دعا کن